Het rommelde. Al best een poosje. Na een enerverend schooljaar 2015-2016 was er geen ontkomen meer aan. Onze oudste, toen groep 3, had meer van ons nodig dan we met werk, zusje en broertje konden plooien. Dus we moesten iets veranderen om te kunnen zorgen, zorg organiseren, op adem te komen en te leren. Als ambtenaar bij de brandweer had ik nog een prachtige regeling op de plank: ouderschapsverlof. Dat werd een jaar thuis.
Een jaar waarin ik zóveel bijleerde: na toch een degelijke PABO opleiding, ervaring in het speciaal onderwijs, officiersopleiding, management-trainingen, optreden onder druk bij grote calamiteiten en samenwerken met veel verschillende mensen. Een jaar waarin ik bergen nieuwe inhoudelijke kennis vergaarde, maar ook mezelf weer beter leerde kennen. En mezelf toegaf dat het tijd werd voor een nieuwe koers.
Er was een maar. Hoe moest die nieuwe koers eruit zien? Waar droomde ik allemaal van? Wat wilde en kon ik aan energie en tijd investeren, met behoud van kwaliteit thuis? En welke ambities en werkzaamheden passen daar dan bij? Daar had ik nog geen antwoord op. Ik ging daarom met ingang van schooljaar 2017-2018 terug aan het werk bij de brandweer.
Eind 2018, alweer een jaar aan het werk, kwamen ideeën in een stroomversnelling. En de missie voor 2019 was dan ook te starten! Als zelfstandige voor kinderen in een onderwijs-context waar ‘iets aan de hand is’. In april durfde ik de eerste stappen te zetten, naar de Kamer van Koophandel én naar mijn leidinggevende voor toestemming voor nevenwerkzaamheden.
Vervolgens was ik een meester in uitstelgedrag. Heel actueel trouwens, koudwatervrees. Vriendlief moest nog verschillende werkreizen afleggen. Ik mocht zelf nog een week in Suriname lesgeven. Hé, zomervakantie. Er is er bijna eentje jarig. Herkenbaar? Ik gaf heus wel toe dat het eigenlijk angst was. Om de sprong te wagen. Maar welk zetje had ik nog nodig? Ik had geen idee.
Tot Daan stierf. Zestien jaar oud. Ik fotografeerde de uitvaart op verzoek van zijn familie. Dat was pas eng. Afscheid nemen van je broer of zoon: nóg enger.
Binnen tien dagen heb ik mijn ontslag ingediend en de opgestarte voorbereidingen doorgepakt. Ik gá ervoor. Kinderen, ouders, scholen, leerplichtambtenaren een poosje ondersteunen tot het weer zelf lukt.
1 januari 2020: klaar voor de start? Af!
Recente reacties