Jongste (4) heeft tijdens avondeten middelste (7) pijn gedaan. Gaat dat schoorvoetend goedmaken, want hij was er zelf ook verdrietig van. Goedmaken gebeurt ietwat 🤨 bokkig.
“Mam, waarom is hij nou boos?”
“Uuuummmm…. soms doen mensen boos terwijl ze eigenlijk iets anders voelen, zoals schaamte.”
Daar hadden we het met de oudste (8) wel eens over gehad, de ijsberg van boosheid. Maar in plaats van een aha-momentje begint ze een heel fantasieverhaal over ijsberen onder water, die heel blij op de berg klimmen. We lachen allemaal en zoeken het plaatje erbij.
“O het is in het Engels. Hebben ze die niet in het Nederlands?”
“Ik zie dat niet zo snel, een Nederlandse. Misschien kunnen jullie dat?”
En terwijl de jongste in bed wordt gestopt maken de oudste twee een Nederlandse ijsberg van boosheid. Met alle onderliggende emoties die ze kunnen verzinnen en en passant ook ervaren als er iets niet lukt 😉. Ze bevragen elkaar, geven elkaar tips en zo zitten we wel een uur met elkaar aan tafel.
Gewoon met kinderen een ijsberg verven. Over boosheid. Het kan dus.
Recente reacties